Gutua

Å gå opp gutua
je kænn itte forklare den
ei sammarsnatt
følelsen

Lyden ta grus under skoa
skrett
med ei takt, tyngde - et sig
så velkjent

Kumøkklufta i nåsån
fuggern speller
Mjøsa ligg i tåkedis
Og det suser i tida